एकः वानरः, एकः बिडालः, एकः मूषकः च आसीत् । ते त्रयः अतीव बलवन्तः आसन्। एकदा ते पुडिंग् कर्तुं निश्चितवन्तः। अतः सर्वे कार्यं आरब्धवन्तः। वानरः घटान् आनयत्। मूषकः सूजीं शर्करां च आनयत् । बिडालः दुग्धम् आनयत्। सर्वे मिलित्वा काष्ठानि सङ्गृहीतवन्तः। बिडालः अग्निकुण्डं प्रज्वलितवान्, सुन्दरं पुडिंगं च निर्मितम्।
वानरः मूषकः च स्नातुं ययुः । गच्छन् सः अवदत्- "मणिमवशी, त्वं खिरिं पालय" इति। स्नानं कृत्वा नदीम् आगच्छामः, ततः सर्वे मिलित्वा खीरं खादामः।"
बिडालः परिपालनाय स्थगितवान्। खीरी गन्धः गतः। मनीमौ अपि क्षुधार्तः आसीत् । सा चिन्तितवती - 'को ज्ञास्यति यदि वयं किञ्चित् पुडिंग् खादामः?'
अतः मनीमौ किञ्चित् पुडिंग् खादितवान्। तस्याः खीरः अतीव रोचते स्म। तदा मणिमौ न तिष्ठति। सा किञ्चित् अधिकं पुडिंग् खादितवती। एवं कुर्वन्ती सा सर्वाणि पुडिंग् खादितवती । ततः सा घटं आच्छादयित्वा सुप्तवस्त्रेण उपविष्टवती ।
किञ्चित्कालानन्तरं वानरः मूषकः च स्नानार्थम् आगतौ । किं यदि पश्यसि, घटः शून्यः अस्ति।
सः पृष्टवान्- "मणिमवशी, कः खीरं खादितवान्?"
मणिमौ अवदत्, "अहं बै खीरं न खादितवान्।" अहं सुप्तः आसम्।
परन्तु वानरः शङ्कितः अभवत् । सः एकं पिचरम् आनयत्। सः अवदत्, वयं एतत् कुम्भं नदीयां प्लविष्यामः। वयं क्रमेण कुम्भे उपविश्य 'अहं पुडिंग् खादामि, ततः बबल-कुम्भम्' इति वदामः। कलशस्य मज्जनसमये यः खीरं खादति सः तत् खादिष्यति।
प्रथमं वानरः कलशस्य उपरि उपविष्टवान्। स आह ।
"मया पुडिंग् खादितम्, परन्तु कलशः बुदबुदाति स्म।"किन्तु कलशः न मग्नः।
अथ मूषकः कलशस्य उपरि उपविष्टः। सः अवदत्, “मया पुडिंग् खादितम्, परन्तु कलशः बुदबुदाति स्म” परन्तु कलशः न मग्नः ।
अथ मणिमौ भीत भित् कलशस्य उपरि उपविष्टवान्। तस्याः पादौ कम्पितुं आरब्धाः । पिचरः चलितुं आरब्धवान् । सा अवदत्, .
“अहं पुडिंगं खादितवान्, यदा तु कलशः बुदबुदाति स्म” इति शनैः शनैः च कलशः मज्जितुं आरब्धवान् । मणिमौ समूहं खादितुम् आरब्धवान्। भयभीता सा "माम् तारयतु" इति उद्घोषयितुं आरब्धा! रक्ष्! अहं पुनः मृषा न वक्ष्यामि। मित्राणि न वञ्चयिष्यति।
प्रियाः बालकाः, एवं मनीमौ इत्यस्य चोरी गृहीता। इति मणिमौ इत्यस्य फजितिः अभवत्!
बड बड घागरी मराठी कथा सारांशः १.
वानरमूषकबिडालसमूहे बिडालः स्वस्य लोभप्रलोभनं प्रतिरोधयितुं न शक्तवान् । कपिमूषकौ स्नातुं गतवन्तौ किञ्चित् पुडिंगं आस्वादयित्वा सम्पूर्णं पुडिंगं भक्षयन्तौ । तस्मात् 'अहं पुडिंग् न खादितवान्' इति बिडालस्य असत्यं चिरं स्थातुं वानरः न अनुमन्यते स्म ।
बड बड पिचर कथा अर्थ : १.
तात्पर्यम् १ : १.
सदा सत्यं वदतु।
तात्पर्यम् १ : १.
अनृतं सर्वदा दण्डं प्राप्नोति।
==============================
एक होते माकड, एक होती मांजर आणि एक होता उंदीर. त्या तिघांची फार गट्टी होती. एकदा त्यांनी खीर करायचे ठरवले. त्याप्रमाणे सगळे कामाला लागले. माकडाने पातेले आणले. उंदराने रवा आणि साखर आणली. मांजराने दूध आणले. सगळ्यांनी मिळून लाकडे गोळा केली. मांजराने चूल पेटवली आणि छानपैकी खीर तयार झाली. (Bud Bud Ghagri Story).
बुड बुड घागरी मराठी गोष्ट Bud Bud Ghagri Story in Marathi | बुड बुड घागरी माकडाची गोष्ट | bud bud ghagri chi goshta | marathi moral story
माकड आणि उंदीर दोघे नदीवर आंघोळ करायला गेले. जाताना ते म्हणाले, ''मनीमावशी, तू खिरीची राखण कर. आम्ही नदीवर अंघोळ करून येतो, मग सर्वांनी मिळून खीर खाऊ."
मांजर राखण करायला थांबली. खिरीचा छान वास सुटला होता. मनीमाऊला भूकही लागली होती. तिला वाटले, 'आपण थोडी खीर खाल्ली, तर कोणाला काय कळणार आहे ?'
म्हणून मनीमाऊने थोडी खीर खाल्ली. तिला खीर फार आवडली. मग मनीमाऊला राहवेना. तिने आणखी थोडी खीर खाल्ली. असे करता करता तिने सगळी खीर खाऊन टाकली. मग पातेवाल्यावर झाकण ठेवून ती झोपेचे सोंग घेऊन बसली.
काही वेळाने माकड आणि उंदीर आंघोळ करून आले. पाहतात तर काय, पातेले रिकामे.
त्यांनी विचारले, ''मनीमावशी, खीर कोणी खाल्ली ?''
मनीमाऊ म्हणाली, ''मी नाही बाई खीर खाल्ली. मी तर झोपले होते.''
पण माकडाला संशय आला. त्याने एक घागर आणली. ते म्हणाले, ही घागर आपण नदीत उपडी ठेवू. आळीपाळीने आपण त्या घागरीवर बसायचे आणि म्हणायचे, 'मी खीर खाल्ली, तर बुडबुड घागरी.' ज्याच्या वेळेस घागर बुडेल त्याने खीर खाल्ली असे ठरेल.''
अगोदर माकड घागरीवर बसले. ते म्हणाले,
“मी खीर खाल्ली, तर बुडबुड घागरी.'' पण घागर बुडाली नाही.
मग उंदीर घागरीवर बसला. तो म्हणाला, “मी खीर खाल्ली, तर बुडबुड घागरी.'' पण घागर काही बुडाली नाही.
मग मनीमाऊ भीत भीत घागरीवर बसली. तिचे पाय लटलटू लागले. घागर हलू लागली. ती म्हणाली,
“मी खीर खाल्ली, तर बुडबुड घागरी.'' आणि हळूहळू घागर बुडू लागली. मनीमाऊ गटांगळ्या खाऊ लागली. घाबरून ती ओरडू लागली, '“मला वाचवा ! वाचवा! मी परत खोटे बोलणार नाही. मित्रांना फसवणार नाही.''
प्रिय बालमित्रांनो, तर अशा प्रकारे मनीमाऊची खिरीची चोरी पकडली गेली. अशी झाली मनीमाऊची फजिती !
बुड बुड घागरी मराठी गोष्ट सारांश:
माकड, उंदीर आणि मांजर यांच्या गट्टीमध्ये मांजरीला आपल्या हावरटपणाचा मोह आवरता आला नाही. माकड आणि उंदीर अंघोळ करायला गेले असता, थोडीशी खीर चाखून पाहता-पाहता संपूर्ण खीर फस्त करून टाकली. त्यावरून 'मी खीर खाल्ली नाही' हा मांजरीचा खोटारडापणा माकडाने जास्त वेळ टिकू दिला नाही.
बुड बुड घागरी गोष्ट तात्पर्य:
तात्पर्य १:
नेहमीच खरे बोलावे.
तात्पर्य १:
खोटेपणाची शिक्षा नेहमी मिळते.
No comments:
Post a Comment